Glasvezel installatie in hoogbouw

 

Glasvezel is een begrip geworden. Steeds meer data verbindingen gaan over glasvezel en dat is niet zonder reden: Glasvezel is namelijk niet storingsgevoelig voor interferentie (spanningsvelden) zoals met koper kabels en de afstanden die je kunt halen met glasvezel, met name singlemode is vele mate groter. Dit maakt glasvezel kostentechnisch veel interessanter.

  

Bij glasvezel wordt er in plaats van een elektrisch signaal zoals bij de bestaande koper kabels een lichtsignaal door de vezel gestuurd. Dat licht bevat een bepaalde digitale code en wordt door de modem of switch vertaald zodat er een netwerkverbinding tot stand komt. Het meest gebruikte glasvezel soort voor huisinstallaties is de singlemode vezel. Deze vezel heeft een diameter van 9 micron, dit is minder dan een achtste van de dikte van standaard A4 kopieerpapier. Een elektrisch signaal heeft te maken met allerlei eigenschappen zoals de capaciteit, inductie, elektromagnetische interferentie  en algemene weerstand(ohm) van een koperkabel. Een lichtsignaal heeft met veel minder obstakels te maken richting het eindpunt van een signaal. Hierdoor zijn de toegestane afstanden en snelheden een stuk groter dan andere typen kabels.

 

Bron: wikipedia

 

Glasvezelverbindingen zijn dus cruciaal geworden voor langeafstandsnetwerken, maar worden nu ook toegepast in Fiber-to-the-Home projecten, waarbij ook het traject naar de particuliere eindgebruiker uitgevoerd wordt met glasvezel voor een optimale verbinding.

Steeds meer wijken gaan over op glasvezel in plaats van het oudere ADSL omdat de gevraagde bandbreedte steeds groter wordt. De tijden dat iedereen nog één PC of ander apparaat thuis had is voorbij. Tegenwoordig streamt het hele huishouden méér en méér en zelfs de boodschappen moeten er aan geloven en worden met een click op de knop besteld. Hierbij komen wij ook nieuwe uitdagingen tegen. Voor reguliere laagbouw is het bekabelen van de woningen nog relatief eenvoudig, maar hoe kan je dit het beste aanpakken voor hoogbouw?

Bron: Wikipedia

De meeste providers hebben in de buurt een POP locatie staan. POP staat voor point-of-presence en kwa uiterlijk is de POP locatie te vergelijken met een stroomhuisje. Een POP locatie is een hoofdverdeelpunt die de glasvezel kabels verdeelt naar de woonwijken of appartementcomplexen. Vaak zijn POP locaties aangesloten op het landelijk netwerk en verdelen ze de verbindingen door middel van apparatuur zoals modems en servers. Doordat de actieve apparatuur zich in de POP locatie bevindt en niet bij de klantlocatie zorgt dit ervoor dat er bii de klant thuis slechts een passieve verbinding binnenkomt. Dat wil zeggen dat er in de kelder geen actieve apparatuur aanwezig is. Hierdoor is de kans op storingen een stuk lager. En mocht er een storing zijn dan kan de service monteur eenvoudig deze herstellen bij een POP omdat deze vaak goed bereikbaar zijn voor de servicemonteur. Wanneer er een storing voordoet in het actieve stuk in bijvoorbeeld de kelder van een hoogbouwcomplex, is de service monteur vaak afhankelijk van derden om toegang tot die ruimte te komen.

Bron: gemeente Oostrum

 

Vanuit de POP wordt een vaak een buis in de grond geplaatst. Dit zijn High Density Polyethyleen buizen(HDPE) en vaak herkenbaar aan de groene mantel. Dit is een kunststof buis gemaakt van een harde kunststof soort waardoor de buis zeer sterk en stug is. Vaak wordt de buis voorzien van meerdere kleinere buisjes. Dit wordt een multiduct genoemd. De glasvezelbuis wordt geplaatst helemaal tot áán de gewenste locatie. Doordat de buisjes (ook wel microducts genoemd) leeg zijn kan hier later kabel door heen geblazen worden. Er wordt dan bij het begin van het tracé een haspel kabel aangeleverd en door middel van blaasgereedschappen zoals een compressor of Jet wordt de kabel naar locatie geblazen. De meest gebruikte duct is de 7x 14/10: een 7-voudigebuis met 14mm microducts.

 

Bron: InfraTEL.nl

 

De kabel die hiervoor gebruikt wordt is geen standaard kabel maar een kabel die specifiek gemaakt wordt voor het blazen in buizen. Een andere benaming is bijvoorbeeld Loosetube Minikabel. De kabels hebben een diameter van rond de 6mm en bevatten tot 288 vezels, hoewel tot 96 vezels meer gebruikelijk is. De kabels zijn zo geconstrueerd dat deze een bijzonder hoge trekkracht kunnen weerstaan, waar men zou verwachten dat glasvezel erg fragiel is. De toegestane trekkracht van een loosetube is in de regel zelfs hoger dan die van een CAT7 koperkabel! Er zijn tevens speciale direct-buried kabels die men zonder enige bescherming van een buis in de grond kan leggen.

Bron: InfraTEL.nl

Wanneer de hoofdkabel het pand in komt moet deze opgesplitst worden naar de klantaansluitingen (vakjargon: subscribers). De hoofdkabel, ook wel de voedende kabel genoemd, bevat in de meeste gevallen 96 vezels. Waarvan 2 vezels doorgaans naar een klantaansluiting gaat. Om deze kabel op te splitten wordt gebruikt gemaakt van een glasvezel termination box. Een goed voorbeeld is de ACE Termination Box large Splice (566261). Dit is een kastje met lascassettes waarin de vezels aan elkaar verbonden kunnen worden. De vezels worden gestript van hun coating en in een lasmachine geplaatst waarna de machine deze aan elkaar last. In de kast zitten cassettes waar de lassen in opgeborgen worden omdat de lassen te kwetsbaar zijn om onbeschermd in het kastje te laten liggen. Tevens heeft dit als functie dat het netwerk hiermee overzichtelijk in kaart gebracht en gelogd kan worden wanneer er metingen worden uitgevoerd worden.

Bron: InfraTEL.nl

 

 

Nu de voedende kabel naar binnen gebracht is wordt deze zoals hierboven beschreven gelast op de uitgaande kabel met een fusielasmachine. De kabel die hiervoor het meest gebruikt wordt is een Micro-Drop-Installation Cable(MDIC). Deze glasvezelkabel is zeer geschikt voor het installeren in een inpandig distributienetwerk. De kabel heeft een Low-Smoke-Zero-Halogen(LSZH) mantel. Dit is een brandveilig soort kunststofmantel die geen hallogenen bevat waardoor deze minder giftig is én minder rook produceert bij een eventuele brand. Daarnaast is deze kabel met een diameter van 3,8mm ook nog eens zeer makkelijk te installeren en is de kabel makkelijk aan te strippen. Hiervoor wordt regelmatig de een speciale kabel van fabrikant ACE gebruikt(69277).

Bron: InfraTEL.nl

Er wordt voor elke subscriber een aparte kabel aangesloten.  Elke kabel bestaat uit 2 of 4 vezels, ruim voldoende ivoor een hoogwaardige en stabiele netwerk verbinding. Maar voor die verbinding geactiveerd kan worden dient de kabel afgemonteerd te worden per subscriber, er kan immers geen losse vezel geplaatst worden zonder connector in de modem. Hierdoor moet deze zijde van de kabel óók weer met een fusielasmachine afgemonteerd worden. Het beste is om hiervoor een Fiber Termination Unit(FTU) toe te passen. Dit is een klein robuust kastje die soms qua ontwerp ook beter oogt in het interieur van de klant dan andere oplossingen.  

De kabel wordt vervolgens afgemonteerd aan een zogenaamde pigtail. Dit is als het ware een connector met een stukje vezel alvast eraan zodat deze eenvoudig en snel geïnstalleerd kan worden. Deze is uitgerust met een SC of een LC connector met een APC8 graden afwerking. APC staat voor Angled-Physical Connector en het cijfer staat voor de hoek waarin de connectortip is afgewerkt en gepolijst. Dit is een machinaal uitgevoerd en zeer nauwkeurig proces wat een connector met minder demping oplevert.

Er is een breed aanbod aan FTU’s maar een veel gebruikte FTU is de 50CBS11.

  

Bron: Infratel.nl

De pigtail wordt met de MDIC glasvezelkabel verbonden door middel van een fusielas en de gemaakte las wordt opgeborgen in het kastje. De verbinding kan nu bijna tot stand worden gebracht met het modem om de klant van internet te voorzien.

Om er zeker van te zijn dat de verbinding naar behoren zal werken zullen er eerst nog tests worden uitgevoerd. Hier wordt doorgaans een OTDR tester(Optical Time Domain Reflectometer) voor gebruikt. Dit apparaat meet hoe lang het duurt tot lichtdeeltjes gereflecteerd worden over de gehele glasverbinding en hoeveel er onderweg verloren gaan. 

Door tienduizenden samples te nemen van het gereflecteerde licht kan een OTDR berekenen waar in een glasvezelverbinding ‘knelpunten ’zijn. Dit kan door de installateur dan zeer nauwkeurig geïdentificeerd worden, zelfs in trajecten van kilometers lang, en dus verholpen worden zodat er een optimale verbinding tot stand gebracht kan worden.

Hierdoor is de OTDR naast de fusielasmachine een instrument dat niet weg te denken is uit de gereedschapskit van een glasvezelinstallateur. De nieuwste generaties kunnen zelfs het exacte probleem identificeren in een knelpunt en geven direct weer waar er fusielassen en connectoren bevinden. Dit bespaart de glasvezelinstallateur een hoop tijd die men anders besteedt met het ontcijferen van complexe grafieken. De Flexscan van AFL is een compacte en slimme OTDR met deze handige functie.

Daarnaast is het schoonmaken van de glasvezel connectoren een zeer belangrijk onderwerp, immers 70% van de storingen worden veroorzaakt door microscopisch vuil op de connector. Het huidige uitgangspunt is dat elke connector voor installatie gereinigd dient te worden. Een ferrule cleaner is een zeer veel gebruikte tool om dit eenvoudig op te lossen.

           
Bron: Infratel.nl & AFL

 

Bijzondere situaties
Soms is het niet mogelijk om een distributie punt te maken in een kelder, kruipruimte of serviceruimte van een hoogbouwpand en moet de las buiten gemaakt worden. Dit kan door een DP (distributie punt) buiten te plaatsen voor distributie naar de klantaansluitingen toe. Doorgaans wordt dit óf in een handhole / direct-buried lasmof gedaan óf in een distributie kast buiten het pand. Doordat hier niet altijd ruimte voor is wordt er vaak toch voor gekozen de lassen in een put te maken. Bij FTTH projecten wordt onder andere de H3 handhole toegepast (50400500).

 

De reden hiervoor is dat een verbinding in de grond veiliger is dan een bovengrondse kast.. Zeker in stedelijke gebieden waar meer vandalisme voorkomt dan in meer afgelegen gebieden is een ondergrondse verbinding vaak een betere keuze.  Bij trajecten waar gevoelige informatie wordt verstuurd of wanneer de privacy van de klant beschermd dient te worden, zorgt een ondergrondse installatie tevens dat kwaadwillende personen niet makkelijk kunnen ‘inbreken’ op de actieve verbinding.

De DAC kabels zoals die bij inpandige tracés gebruikt worden zijn voor buitengebruik niet geschikt. Hiervoor gebruikt men een zogenoemde D-DAC kabel. Dit zijn compacte lichtgewicht direct-buried klantaansluitkabels die zowel inpandig als buiten gebruikt kunnen worden. Deze UV-bestendige kabels zijn iets dikker maar nog steeds zeer handzaam. Met een CPR keurmerk (brandkeurmerk) gecertificeerd in de DCA-brandklasse, is deze ook zeer goed inpandig toepasbaar.  E.

Glasvezel Riser bekabeling
Wanneer de toepassing er voor leent in hoogbouw dat de service ruimtes c.q. meterkasten van de klantaansluitingen  boven elkaar bevinden en het een mogelijkheid biedt één kabel naar boven te plaatsen en vervolgens af te takken, dan is een Riser kabel een geschikte optie.

Glasvezel Riser kabels zijn ivoorkleurige indoor glasvezelkabels (tot 288 glasvezels) kunnen direct naar de individuele klant op verschillende verdiepingen worden afgetakt zonder extra lassen in de schacht van het gebouw, of kunnen direct verbonden worden aan een klantaansluitkabel door de glasvezels te lassen in de lasdoos op de desbetreffende verdieping. De opbouw van dit soort bekabeling heeft iets wel van een conventionele breakoutkabel, enkel zonder kevlar versterkingen. Het eenvoud van deze kabelsystemen zit hem voornamelijk dat de kabel zeer gemakkelijk te strippen is en de gevraagde vezels makkelijk afgetapt met een “window-cut”  kunnen worden. Tijdens een windowcut blijven de andere vezels in takt en kunnen op hun beurt later weer afgetakt worden naar andere klantaansluitingen. Riser kan een passende oplossing zijn wanneer tracé en klantaansluitingen goed op elkaar afgestemd zijn. De hoofd kabel dient wel goed geïnstalleerd te worden om te voorkomen dat bij een eventuele storing/beschadiging aan de kabel niet direct meerdere klantaansluitingen onderuit gaan.

 

 

Hieronder wordt een window-cut gemaakt. Er wordt een stukje buis open geschaafd waardoor de vezels bloot komen te liggen.

De blauwe Ripley tool RBT tool wordt hier vaak voor gebruikt..

 

 

Wanneer de buis afgetakt wordt gaat deze of bloot verder rechtstreeks de FTU in, maar meestal gebruiken ze een lege tube hiervoor ter bescherming.

Een breakout unit wordt gebruikt als closure/behuizing om de opening weer netjes af te dichten en de afgaande tube te voorzien van trekontlasting.